کد مطلب:236850 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:238
جود و بخشش
آن حضرت، بسیار احسان می كرد و صدقه می داد و بیشتر صدقات آن حضرت پنهانی و در شب های تاریك بود.
عمر بن خلاد روایت كرد:
هرگاه حضرت امام رضا علیه السلام طعام میل می كرد، كاسه ی بزرگی نزدیك خود می گذاشت و از هر طعام كه در سفره بود از بهترین آنها مقداری برمی داشت و در آن كاسه می گذاشت و امر می فرمود كه بین بیچارگان پخش كنند.
حمزه ی قمی گفت:
در مجلس امام رضا علیه السلام در خدمت آن حضرت بودم و جمع
[ صفحه 44]
زیادی از مردم نیز بودند و سؤال در حرام و حلال می كردند و آن حضرت جواب می فرمودند.
مردی بلند قامت و گندم گون داخل شد و گفت: السلام علیك یابن رسول الله صلی الله علیه و آله، من مردی هستم از دوستان شما و دوستان پدران و اجداد شما، از حج برگشته ام و اموال خود را گم كرده ام و چیزی ندارم و اگر چیزی به من عطا فرمایید در شهرم غنی و مالدار هستم؛ وقتی به آنجا برسم از جانب شما صدقه می دهم؛ چون فقیر و مستحق صدقه نیستم، حضرت فرمود: «بنشین، خدا تو را رحمت كند) و پس از سخنانش با مردم و پس از آن كه آنها پراكنده شدند، فرمود: «آیا اجازه می دهید مرا و پس از آن كه آنها پراكنده شدند، فرمود: «آیا اجازه می دهید مرا كه داخل اندرونی خانه شوم؟» پس برخاستند و داخل حجره شدند و پس از مدتی بیرون آمدند و در را بستند و دست مبارك را از بالای در بیرون آوردند و فرمودند: «كجاست خراسانی؟» عرض كرد: حاضرم. پس فرمود: «این دویست اشرافی را بگیر و برای مخارج خود و همراهانت مصرف نما و آن را از جانب من صدقه مده و بیرون برو كه من تو را نبینم و تو مرا نبینی.»
سلیمان گفت: فدایت شوم عطای زیادی فرمودی و رحم فرمودی؛ چرا روی مبارك از او پوشاندی؟ فرمود: «از ترس آنكه ببینم ذلت در خواست را در روی او به جهت حاجتش؛ آیا نشنیدی حدیث رسول خدا صلی الله علیه و آله را كه فرمود: پنهان كننده ی نیكی معادل هفتاد
[ صفحه 45]
حج و افشاكننده ی بدی مخذول است و پوشاننده ی آن آمرزیده شده است.»
ابن شهر آشوب در مناقب، این روایت را نقل كرده است كه: حضرت رضا علیه السلام در خراسان در یك روز عرفه، تمام اموال خود را بخشش فرمودند؛ فضل بن سهل گفت: این غرامت است؟ آن حضرت فرمود: «بلكه غنیمت است» پس فرمود: غرامت نشمار، البته چیزی كه به آن می رسی اجر و كرامت است.
از یاسر خادم روایت شده:
آن حضرت هرگاه سر سفره ی غذا می نشستند كوچك و بزرگی نمی ماند مگر آن كه همه ی آنها را با خودش سر سفره می نشاند حتی غلامان و میرآخور را.
شیخ كلینی روایت كرده از اردی از اهل بلخ كه گفت: با حضرت امام رضا علیه السلام در مسافرت به سوی خراسان بودم، سفره ی غذا را طلبید و همه ی غلامان خود سیاه و غیره را سر سفره جمع كرد؛ گفتم: فدایت شوم كاش سفره آنها را جدا می كردی. فرمود: ساكت باش. همانا پروردگار ما تبارك و تعالی یكی است و مادر و پدر ما یكی است، پاداش و جزای هر كس با اعمال اوست.
(نماز) موجب مداومت بر یاد خداوند در روز و شب می گردد تا بنده مولا و خالق خویش را فراموش نكند و به سركشی و طغیان نیفتد و همین توجه به خداوند و ایستادن در حضور اوست كه انسان
[ صفحه 46]
را از گناهان دور می سازد و از انواع و اقسام فساد جلوگیری می نماید.
این جهان گواه است و فعل ما ندا
سوی ما آید نداها را صدا
عمر بن خلاد روایت كرد:
هرگاه حضرت امام رضا علیه السلام طعام میل می كرد، كاسه ی بزرگی نزدیك خود می گذاشت و از هر طعام كه در سفره بود از بهترین آنها مقداری برمی داشت و در آن كاسه می گذاشت و امر می فرمود كه بین بیچارگان پخش كنند.
حمزه ی قمی گفت:
در مجلس امام رضا علیه السلام در خدمت آن حضرت بودم و جمع
[ صفحه 44]
زیادی از مردم نیز بودند و سؤال در حرام و حلال می كردند و آن حضرت جواب می فرمودند.
مردی بلند قامت و گندم گون داخل شد و گفت: السلام علیك یابن رسول الله صلی الله علیه و آله، من مردی هستم از دوستان شما و دوستان پدران و اجداد شما، از حج برگشته ام و اموال خود را گم كرده ام و چیزی ندارم و اگر چیزی به من عطا فرمایید در شهرم غنی و مالدار هستم؛ وقتی به آنجا برسم از جانب شما صدقه می دهم؛ چون فقیر و مستحق صدقه نیستم، حضرت فرمود: «بنشین، خدا تو را رحمت كند) و پس از سخنانش با مردم و پس از آن كه آنها پراكنده شدند، فرمود: «آیا اجازه می دهید مرا و پس از آن كه آنها پراكنده شدند، فرمود: «آیا اجازه می دهید مرا كه داخل اندرونی خانه شوم؟» پس برخاستند و داخل حجره شدند و پس از مدتی بیرون آمدند و در را بستند و دست مبارك را از بالای در بیرون آوردند و فرمودند: «كجاست خراسانی؟» عرض كرد: حاضرم. پس فرمود: «این دویست اشرافی را بگیر و برای مخارج خود و همراهانت مصرف نما و آن را از جانب من صدقه مده و بیرون برو كه من تو را نبینم و تو مرا نبینی.»
سلیمان گفت: فدایت شوم عطای زیادی فرمودی و رحم فرمودی؛ چرا روی مبارك از او پوشاندی؟ فرمود: «از ترس آنكه ببینم ذلت در خواست را در روی او به جهت حاجتش؛ آیا نشنیدی حدیث رسول خدا صلی الله علیه و آله را كه فرمود: پنهان كننده ی نیكی معادل هفتاد
[ صفحه 45]
حج و افشاكننده ی بدی مخذول است و پوشاننده ی آن آمرزیده شده است.»
ابن شهر آشوب در مناقب، این روایت را نقل كرده است كه: حضرت رضا علیه السلام در خراسان در یك روز عرفه، تمام اموال خود را بخشش فرمودند؛ فضل بن سهل گفت: این غرامت است؟ آن حضرت فرمود: «بلكه غنیمت است» پس فرمود: غرامت نشمار، البته چیزی كه به آن می رسی اجر و كرامت است.
از یاسر خادم روایت شده:
آن حضرت هرگاه سر سفره ی غذا می نشستند كوچك و بزرگی نمی ماند مگر آن كه همه ی آنها را با خودش سر سفره می نشاند حتی غلامان و میرآخور را.
شیخ كلینی روایت كرده از اردی از اهل بلخ كه گفت: با حضرت امام رضا علیه السلام در مسافرت به سوی خراسان بودم، سفره ی غذا را طلبید و همه ی غلامان خود سیاه و غیره را سر سفره جمع كرد؛ گفتم: فدایت شوم كاش سفره آنها را جدا می كردی. فرمود: ساكت باش. همانا پروردگار ما تبارك و تعالی یكی است و مادر و پدر ما یكی است، پاداش و جزای هر كس با اعمال اوست.
(نماز) موجب مداومت بر یاد خداوند در روز و شب می گردد تا بنده مولا و خالق خویش را فراموش نكند و به سركشی و طغیان نیفتد و همین توجه به خداوند و ایستادن در حضور اوست كه انسان
[ صفحه 46]
را از گناهان دور می سازد و از انواع و اقسام فساد جلوگیری می نماید.
این جهان گواه است و فعل ما ندا
سوی ما آید نداها را صدا